" Θέλω αλλά δεν μπορώ..."

http://www.alfavita.gr/

Είναι πολλές εκείνες οι φορές που νιώθεις ότι πρέπει να φύγεις από μια κατάσταση όσο γίνεται πιο γρήγορα δυστυχώς όμως σαν να υπάρχουν βαρίδια στα πόδια μένεις και υπομένεις.. Ακόμα και σε πείσμα δικών σου ανθρώπων που βλέπουν ότι βασανίζεσαι και οι συνεχείς συμβουλές τους είναι η απόδραση σε κάτι νέο.. Στιγμές είναι σαν να τιμωρείς τον εαυτό σου να δέχεσαι πράγματα και καταστάσεις που άλλοτε στο παρελθόν δεν τα είχες φανταστεί, κανένας όμως και τίποτα δεν πρόκειται να δώσει λύση στο γόρδιο δεσμό που έχει εμπλακεί το μυαλό, ο μόνος που μπορεί να το κάνει είναι ο ίδιος μας ο εαυτός.. Όλοι έχουμε τα όρια μας το άσχημο είναι ότι καμιά φορά τα ανακαλύπτουμε με τον δύσκολο και τον στενάχωρο τρόπο, σε όλο αυτόν τον αγώνα όμως δεν είμαστε μόνοι μας, η τελική απόφαση σαφώς και είναι δική μας όπως και εμείς θα "γευτούμε" τις συνέπειες , η κάθε βοήθεια είναι απαραίτητη για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε αρκεί βέβαια να το θέλουμε.. Υπάρχει βέβαια και η φράση " δεν είναι ότι δεν θέλω απλά δεν μπορώ.." , κάποια στιγμή όμως όχι και πολύ μακρινή όλοι  τελικά μπορούμε... 

" Στο Σούνιο..."

Το ρολόι έδειχνε λίγο πριν την μια το μεσημέρι μια ηλιόλουστη μέρα πριν δυο χρόνια εκεί πάνω στον ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο έμελλε να αλλάξει η ζωή μου με μια απόφαση.. Αν και δεν ήταν τόσο εύκολο στην προσέγγιση και με το τοπίο να είναι μαγευτικό και συνάμα ρομαντικό από μόνο του τόσο που δεν σε άφηνε να μην το φωτογραφίσεις συνέχεια.. Η ιδέα για την πρόταση τριβέλιζε το μυαλό μου εδώ και μέρες ώστε αντικρίζοντας το απέραντο γαλάζιο του Σαρωνικού σε συνδιασμό με την επιβλητικότητα του ναού και τον καταγάλανο ουρανό συνέθεσαν ένα πολύ όμορφο τοπίο για μια τόσο ξεχωριστή στιγμή.. Ταξιδεύοντας νοερά πριν δυο χρόνια εκείνη την στιγμή τα πάντα παραμένουν τόσο ζωντανά είναι από εκείνα τα σημεία του άεναου χρόνου που αφήνουν ανεξίτηλα το σημάδι τους για μια ζωή... 

" Με άρωμα από τα παλιά.."

Source of photo:http://www.vintage-watches-collection.com/watch

Η έννοια του χρόνου και της μέτρησης του πάντα ήταν κάτι που με γοήτευε από μικρή ηλικία, η ενασχόληση μου όμως με τον κόσμο της ωρολογοποίας την ιστορία της τους μηχανισμούς των ρολογιών μετράει σχεδόν έξι χρόνια.. Τον τελευταίο καιρό όμως με έχει έχει συνεπάρει ο κόσμος των "vintage"ρολογιών, ρολόγια που έχουν φορεθεί στο παρελθόν έχουν δείξει  άλλοτε πολύ όμορφες και άλλοτε άσχημε ώρες και έχουν συνδεθεί άρρηκτα με την ζωή των κατόχων τους. Είμαι από εκείνους τους ανθρώπους που δένονται συναισθηματικά με τα προσωπικά τους είδη και πόσο μάλλον με κάτι τόσο προσωπικό όπως ένα ρολόι.. Σε μια πρόσφατη αναζήτηση μου χθες ανακάλυψα ένα μοντέλο το οποίο ήταν ενός στρατιώτη του Β΄Παγκοσμίου πολέμου, και αμέσως το μυαλό μου έτρεξε εκείνη την εποχή , αποκτώντας ένα τέτοιο ιστορικό ρολόι είναι φορές που ανακαλύπτεις ξανά την ιστορία και αν είσαι τυχερός και μάθεις την ιστορία του, μπορείς με την βοήθεια του να ταξιδέψεις πίσω στο χρόνο.. Τα περισσότερα από τα ρολόγια μιας αλλοτινής εποχής έχουν κάτι το διαφορετικό σε σχέση με το σήμερα σαν να αποτείουν φόρο τιμής στο χρόνο και τις στιγμές που καλούνταν να μετρήσουν εκείνες τις μέρες που ο κόσμος δεν βιάζοταν τόσο πολύ και η στιγμή και το χρώμα της δεν χάνονταν στον καταιγισμό της πληροφορίας αλλά είχαν πάντα ιδιαίτερη σημασία...