"Δίστομο.."

 Πηγή φωτό: http://occupationandresistance.wikispaces.com/1

Παρακολούθησα χθες την σκηνή από την εύστοχη γερμανική εκπομπή που αναφερόταν στην σφαγή του Διστόμου και είχε πρωταγωνιστή τον άνθρωπο που απεικονιζόταν στην φωτογραφία ως μικρό παιδί την εποχή της καταστροφής.. Το μυαλό γύρισε πολλά χρόνια πίσω σε μια αίθουσα περίπου Άνοιξη ήταν και τότε είχα την τιμή και την τύχη να έχω δάσκαλο μου στο φροντιστήριο ένα από τους πιο αξιοσέβαστους ανθρώπους που έχω συναντήσει μέχρι τώρα στην ζωή μου.. Μας δίδασκε τα μυστικά της Γεωμετρίας αλλά πάντα συζητούσε με τους μαθητές τους για πολλά πράγματα σε μια τέτοια συζήτηση κάποια στιγμή μας αποκάλυψε ότι ήταν παρόν στην σφαγή του Διστόμου όπου είχε ξεκληριστεί  όλη του η οικογένεια.. Μέχρι εκείνη την στιγμή απλά γνώριζα σαν γεγονός της καταστροφής και της λεηλασίας της μαρτυρικής αυτής περιοχής αλλά όταν ξεκίνησε να μας διηγείται αναλυτικά όλα τα γεγονότα είχαμε μείνει όλοι παγωμένοι να τον ακούμε και ακόμα σαν σήμερα θυμάμαι το ρίγος που με διαπέρασε και το δάκρυ στην άκρη του ματιού του δασκάλου μου καθώς έφερνε στο μυαλό του εικόνες τραγικές που τον σημάδεψαν για όλη του την ζωή..  Η σφαγή του  Διστόμου αποτελεί όπως και οι άλλες σφαγές των Ναζι εγκλήματα πολέμου που δυστυχώς μένουν ατιμώρητα.. 

"Ηλιακή έκλειψη"

       Source of photo: http://www.ethnos.gr

Σχεδόν πριν εννιά χρόνια, με πολύ πιο μαύρα μαλλιά ίσως και περισσότερα, μερικά μέτρα έξω στην βεράντα  από το ίδιο γραφείο που κάθομαι και τώρα περιμένα υπομονετικά την σειρά μου να παρατηρήσω την έκλειψη ηλίου πάντα με την χρήση κατάλληλων φίλτρων η οποία ήταν ολική και από την Ελλάδα στην περιοχή του Καστελλόριζου..  Στην Αθήνα ήταν μερική αλλά καθώς η μέρα ήταν ηλιούλοστη ήταν έντονο το φαινόμενο και κάτι το οποίο έχει χαραχτεί σαν μια πολύ όμορφη ανάμνηση.. Με τα σύννεφα να κυριαρχούν σήμερα το πιο πιθανό είναι να μην υπάρχει μεγάλη διαφορά και απλά το τοπίο να σκοτεινιάσει λίγο περισσότερο.. Υπάρχει βέβαια και η δυνατότητα παρατήρησης μέσω δικτίου τίποτα όμως δεν συγκρίνεται με την πραγματική παρατηρήση..

"Ουδείς πιο αχάριστος εκ του ευεργετηθέντος.."

 Πηγή φωτό:http://www.fotosearch.gr/CSP644/k6448292/

" Ουδείς πιο αχάριστος εκ του ευεργετηθέντος.." , φράση που συνοψίζει μια δύσκολη μέρα στην δουλειά που τείνει να γίνει ο κανόνας όμως και όχι η εξαίρεση.. Είναι πολύ άσχημο να δίνεις τόσα πράγματα ακόμα και σε βάρος του προσωπικού σου χρόνου και αντί για μια ηθική ανταμοιβή να εισπράτεις ένα "άδειασμα" και να νοιώθεις πραγματικά την αχαριστία στο πετσί σου.. Δυστυχώς είναι πολλοί αυτοί που ποντάρουν στο φιλότιμο των άλλων για να γίνει η δουλειά τους, να βάλουν "πλάτη" στα δύσκολα όμως όταν σαν περάσει η μπόρα ξεχνιούνται τα πάντα και δεν αναγνωρίζεται τίποτα .. Δεν πειράζει ας είναι, τα αποθέματα υπομονής φτάνουν στα όρια τους, ένα μικρό διάστημα αναμονής μόνο και μετά πρέπει κάτι να γίνει γιατί διαφορετικά ..

"Εκφοβισμός"

 Πηγή φωτό: http://blogs.sch.gr/iolanos/?p=1734

 Ένα παληκάρι είκοσι χρονών έχασε την ζωή του θύμα της κοινωνίας της βίας που ζούμε, που δυστυχώς κάθε μέρα που περνάει γίνεται όλο και πιο βίαιη απόμακρη ξένη. Ο σχολικός εκφοβισμός ή οποιδήποτε εκφοβισμός δεν είναι κάτι καινούργιο, δεν γεννήθηκε με την οικονομική κρίση υπάρχει εδώ και δεκαετίες στα σχολεία και όχι μόνο.. Τζάμπα μάγκες και νταήδες υπάρχουν δυστυχώς πολλοί και εκμεταλλεύονται την "δύναμη" που τους παρέχει η οποιαδήποτε ομάδα στην οποία ανήκουν για να προπηλακίζουν να κοροιδέυουν και πολλές φορές να ασκούν ακόμα και σωματική βία στα θύματα τους.. Σε μικρό βαθμό έχω ζήσει τέτοιο εκφοβισμό και η αλήθεια είναι ότι δεν είναι εύκολο να μιλήσει κανείς όταν φοβάται πρέπει όμως να τα καταφέρει να το κάνει, να προσπαθήσει να ανοιχτεί σε κάποιον δικό του άνθρωπο , να ενταχθεί σε μια ομάδα να μην είναι μόνος του καθώς δυστυχώς οι άνθρωποι που είναι μόνοι τους είναι ο πιο εύκολος στόχος.. Με την άνθηση της τεχνολογίας και διαδικτίου ο εκφοβισμός γίνεται και από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και οι τρόποι προστασίας είναι λιγοστοί αλλά όχι ανύπαρκτοι. Σύμμαχος στην προσπάθεια για την καταπολέμηση του φαινομένου είναι η παιδεία, από την οικογένεια από το σχολείο στα πρώτα χρόνια εκεί που διαμορφώνονται οι χαρακτήρες εκεί να προσπαθήσουμε να προλάβουμε το κακό..
Λίγο μετά τις 6 το πρωί και ενώ οδηγώ έχοντας πλαι μου το λιμάνι ο ουρανός έχει αποκτήσει ένα πολύ όμορφο μενεξεδί χρώμα, στα χρώματα της ανατολής της αναγέννησης και της δημιουργίας.. Μια καινούργια μέρα ανατέλλει ίσως καλύτερη από την προηγούμενη μακριά από άσχημες ειδήσεις και γεγονότα..

"Η πλώρη"

Πηγή φωτό http://www.athensvoice.gr/

Μελαγχολικό και μουντό χειμωνιάτικο τοπίο σήμερα, δεν μαρτυρά με τίποτα τον ερχομό της άνοιξης που είναι προ των πυλών ταιριάζει λίγο περισσότερο με την ένταση και την πίεση της δουλειάς δεν πρόκειται όμως να το αφήσω να μου χαλάσει την διάθεση.. Ταξιδεύω με την σκέψη, γυρίζω πίσω τον χρόνο σχεδόν τέσσερα χρόνια εκεί που ένα μαρτιάτικο βράδυ βάζοντας "πλώρη" για το άγνωστο έμελλε να ανοίξω την πόρτα σε ένα μαγικό σύνολο από χρώματα και συναισθήματα που με οδηγούν όλο αυτό το χρονικό διάστημα στο μονοπάτι της ευτυχίας.. Είναι πολλές φορές που αναρωτιέσαι τι θα γινόταν αν είχες ακολουθήσει ένα δρόμο και τελικά δεν το έκανες είναι όμως εκείνη η στιγμή σημάδι στο πάνθεον του χρόνου που αρκεί για να αλλάξει όλη σου η ζωή...

" Πρωινό στην δουλειά.."

Πηγή φωτό:http://laikiparadosi.blogspot.gr/

Το κεφάλι μου θολό από χθές, η ένταση της δουλειάς το καθημερινό δρομολόγιο , οι ευθύνες που μεγαλώνουν συνθέτουν μια κατάσταση με αρκετό άγχος που είναι ο πιο κακός σύμβουλος για την καθαρή σκέψη..  Το "δημιουργικό" άγχος αν αυτό υπάρχει σαν έννοια είναι κάτι διαχειρίσιμο αλλά δυστυχώς τα όρια μεταξύ του δημιουργικού και του πιεστικού είναι πολύ κοντά το ένα με το άλλο.. Αν ξεπεραστούν τότε δεν υπάρχει κάτι δημιουργικό παρά μόνο πίεση για να κατάφερεις να ανταπεξέλθεις σε κάτι και τις περισσότερες φορές έχει ανασταλτικά αποτελέσματα.. Ο ήλιος κάνει σιγά σιγά την εμφάνιση του στο παράθυρο μια βαθιά ανάσα, λίγο μουσική , μια γουλιά καφέ και έτοιμοι για μια δύσκολη μέρα...

" Μαρτιάτικο ξεκίνημα.."

Αρκετά σύννεφα έχουν μαζευτεί και σε λιγάκι ετοιμάζεται να ξεσπάσει μια δυνατή βροχή, από το παράθυρο του γραφείου παρατηρώ την θάλασσα φουρτουνιασμένη άγρια ένα χειμωνιάτικο τοπίο στις αρχές του Μάρτη.. Ο  μήνας  που πάντα κάνει τα δικά του υπενθυμίζοντας το τέλος του χειμώνα και την γέννηση της Άνοιξης , το τέλος για μια κατάσταση και την αρχή για κάτι καινούργιο πιο ελπιδοφόρο και δημιουργικό.. Πολλές και πολύ όμορφες οι ανοιξιάτικες  αναμνήσεις, να σκιαγραφούν και να περιγράφουν την αλλαγή συναισθημάτων και την στροφή που μπορεί κανείς να κάνει στην ζωή του εκεί που δεν το περιμένει με ένα μαγικό τρόπο ..

 

Πηγή φωτό: http://www.iatronet.gr

" Κακό φεγγάρι"

 Πηγή φωτό: http://www.xn--mxaaakmoabvn4ah9f.com

Έχει περάσει σχεδόν ένας μήνας χωρίς να το καταλάβω, η πίεση από την δουλειά ασφυκτική οι ρυθμοί της ασύγκριτα γρήγοροι πλέον μειώνουν κάθε σπιθαμή ελέυθερου χρόνου.. Είναι εκεί που νοιώθεις ότι όλα τρέχουν και προσπαθείς ξοπίσω τους να προλάβεις ημερομηνίες προθεσμίες να είσαι συνεπής σε όλες σου τις υποχρέωσεις, δυστυχώς όμως με αυτόν το τρόπο λησμονείς απλά πράγματα, χάνεις την ουσία και κάποια στιγμή καταλήγεις ότι ζεις για να δουλεύεις και όχι να δουλεύεις για να ζεις.. Μοιραία ένα κομμάτι του εαυτού μας αφήνεται στον κυκεώνα των υποχρεώσεων της καθημερινότητας με ότι και να σημαίνει αυτό, αλλά αν αυτό το κομμάτι μεγαλώσει και αρχίσει να "τρώει" τον ίδιο μας τον εαυτό τα δικά μας  τα όνειρα και τις επιθυμίες τότε η σκιά ενός "κακού" φεγγαριού πλανιέται πάνω μας και τα νεύρα μπορεί καμιά φορά να στενοχωρήσουν και τους πιο δικούς μας αγαπημένους ανθρώπους..