"Είκοσι χρόνια πριν..."

Κάπου στο μακρινό Σεπτέμβρη του 1994 ξεκίνησε η διαδρομή του ως φοιτητής. Στοιβαγμένος σε ένα μικρό διάδρομο στην γραμματεία της Ιπποκράτους  μαζί με τους άλλους με τα δικαιολογητικά εγγραφής στο χέρι. Ένας αριθμός ακόμα μέσα στο φοιτητικό πλήθος, δεν τον ένοιαζε όμως τα όνειρα του τον κατεύθυναν να σπουδάσει αυτό που πραγματικά ήθελε να ασχοληθεί με τον κόσμο της Φυσικής να μπορεί να παρατηρεί και να μελετά διάφορα φυσικά φαινόμενα προσπαθώντας όσο είναι εφικτό να τα κατανοήσει και γιατί όχι να τα εξήγησει.. Άλλωστε πάντοτε του άρεσε να μεταδίδει τις γνώσεις του, μπορεί να ήταν και η μελλοντική του ενασχόληση αν και για την ώρα δεν περνούσε τίποτα τέτοιο από το μυαλό του.. Είχε πραγματοποιήσει  μια μεγάλη προσπάθεια για να καταφέρει να πετύχει στις Γενικές Εξετάσεις  και αφήνοντας πίσω ένα ανέμελο καλοκαίρι του ανοίγονταν ένας ανεξερεύνητος δρόμος που τον προκαλούσε να τον διαβεί.. Τα χρόνια που θα ακολουθήσουν  στο Πανεπιστήμιο θα αφήσουν ανεξίτηλο το σημάδι τους σε κάθε έκφανση της ζωής του ..
 

"Η συνάντηση του Σαββάτου"

 Σχεδόν πέντε ώρες γεμάτες από γέλιο ανεμελιά και αναδρομή στο παρελθόν είχε η σαββατιάτικη συνάντηση τους . Πάνε σχεδόν τέσσερα χρόνια από την τελευταία φορά που είχαν βγει έξω και είχαν περάσει τόσο καλά. Και όμως ήταν  σαν να μην πέρασε μια μέρα, με τα ίδια πειράγματα με άλλες ανησυχίες να έχουν προστεθεί με καινούργιες έννοιες μα πάντα με εκείνη την διάθεση που εδώ και χρόνια  τους ενώνει και μετατρέπει κάθε τέτοια συνάντηση τους μικρή ή μεγάλη σε μια όμορφη στιγμή που συμπληρώνει το παζλ των αναμνήσεων τους..."Ευχαριστώ πολύ για τις αναμνήσεις και περιμένω με ανυπομονησία τις επόμενες παιδιά... "

Πρώτη βροχή

  Ξύπνησα νωχελικά από το γνώριμο φθινοπωρινό ήχο της βροχής, πρωτοβρόχια σκέφτηκα  κάπου εδώ τελειώνει και το φετινό καλοκαίρι και ξεκινά η προετοιμασία για ένα χειμώνα που αναμένεται σχετικά δύσκολος. "Στην διαδρομή για την δουλειά το τοπίο μου χάρισε αναπάντεχα μια από πιο όμορφες εικόνες του, οδηγώντας κατά μήκος της παραλιακής οδού σύννεφα είχαν σκεπάσει τον ουρανό και το γκρίζο κυριαρχούσε παντού που σε συνδιασμό με την θάλασσα συνέθετε μια πολύ όμορφη αλλά μελαγχολική εικόνα, στο βάθος όμως σαν μια χαραμάδα υπήρχε ένα αμυδρό φως, μια ακτίνα ενός φθινοπωρινού ήλιου προσπαθούσε να απόδράσει από την παγίδα που της είχαν στήσει τα σύννεφα. Σταμάτησα στην άκρη και για δυο λεπτά καθόμουν και παρατηρούσα τον ορίζοντα με το μυαλό μου να προσπαθεί να αδειάσει από σκέψεις και προβληματισμούς καμιά φορά και εκεί που όλα είναι γκρίζα υπάρχει κάπου μια ηλιαχτίδα ... ".

Μια πολύ αξιόλογη ιστοσελίδα για ένα αγαπημένο μου νησί.

 "Διαβάστε περισσότερα".

Ένα ρολόι θρύλος...  

  "Διαβάστε περισσότερα".

Φθινοπωρινή ισημερία

"Διαβάστε περισσότερα".

Follow-up destinations considered for New Horizons

"Διαβάστε περισσότερα".